مزاج و جنس ریه از نظر طب سنتی چیست؟

ریه جنسش ترکیبی از بلغم و صفرا است. بلغم برای ایجاد انبساط در ریه لازم است و صفراء برای تحرک و حرکت ریه ضروری می باشد.

اگر صفرا نباشد توان حرکت برای تنفس نیست.

در هر اندامی که حرکت وجود دارد باید صفراء وجود داشته باشد به تناسب میزان حرکت، انبساط و نرمی ای که در عضو موجود است، باید صفرا در آن وجود داشته باشد.

ریه جنسش ترکیبی از بلغم و صفراء است اما چون توان انبساطش خیلی بالا است پس بلغم ماده اصلی تشکیل دهنده ریه است و صفراء بر روی آن سوار می شود.

در منابع طب سنتی بعضی از حکماء می گویند که جنس ریه صفراوی است. بعضیها چیز دیگری می گویند. باید به یک نظر برسیم و ما به این رسیدیم که جنس ریه، عکس جنس شرایط آب و هوای موجود است.

یعنی ریه در تابستان، بلغمی می شود و در زمستان صفراوی می شود. یعنی در تابستان، ماده بلغمش بالا می رود و در زمستان ماده صفرائش بالا می رود. در غیر این صورت توان حیات نخواهد داشت. مثل این که در تابستان آب قنات خنک است و در زمستان گرم است.

یک آذربایجانی وقتی جنوب میرود، اگر ریه صفراوی باشد، ریه آتش می گیرد و نمی تواند تحمل کند. وقتی دست از ماشین بیرون می آید، از شدت گرمی هوا، دست میسوزد، این هوایی که دست را می سوزاند شخص آن را فرو می برد.

پس از تحمل گرما ناراحت است ولی از تنفس گرما ناراحت نیست. چون در درون ریه اش رطوبت دارد، گرماپسند می شود. اگر غیر این بود، ریه میسوخت. برعکس تابستان، در زمستان به همین ترتیب است.

در سال گذشته سرمای زیر ۴۰ درجه را در کانادا گزارش کردند. ریه طبیعتا باید در چنین هوای سردی، یخ بزند ولی سرماپسند می شود. هر چقدر هم که درجه سرما بالا برود تا به حال کسی گزارش نداده است که ریه اش یخ زده است یا نفسش از شدت سرما، یخ زده است. چون تمام صفرای موجود در تن، به سمت ریه حرکت می کند و ریه را گرم می نماید. لذا جاهای دیگر بدن ممکن است یخ بزند ولی ریه نه.

اسکی بازها پوشش گرم دارند ولی از تنفس هوای سرد لذت می برند، چون این هوای سرد، صفرای موجود در ریه را تعدیل می کند لذا از تنفس هوای سرد لذت می برند.