طب سنتی و تاریخچه ایرانی
قدمت طب سنتی در ایران
طب سنتی در ایران ۷۰۰۰ سال قدمت دارد. سند علمی داریم که در ۶۳۰۰ سال قبل، در شهر زاهدان جراحی مغز و چشم انجام می شده.
مردمان آن زمان اطلاعات عمیقی از طب داشتند و چندین هزار گیاه، مورد استفاده مردم قرار می گرفته است. استفاده از آب، خاک و نحوه جداسازی بیماری ها از جامعه، دارای آیین نامه بوده است.
این آیین و اطلاعات تا زمان حمله اسکندر مقدونی در ایران وجود داشت که پس از آن، این اطلاعات از ایران به یونان برده می شد و دوباره این اطلاعات به نام طب یونانی به ایران باز می گردد.
دانشگاه جندی شاپور محل جمع آوری اطلاعات بومی طب ایرانی، اطلاعات بازگشت داده شده از یونان به ایران و اطلاعات جوامع هندی می شود.
بعد از ظهور دین اسلام، با آمدن علم ترجمه، مجموعه اطلاعات بازگشت داده شده به ایران ترجمه می شوند و با هوش و فراست دانشمندان ایرانی بازسازی می شود.
اطلاعات دینی و اسلامی به آن اضافه می شود و در نتیجه مکتبی تشکیل می شود که از مجموعه مکاتب قبلی ریشه گرفته است و کامل و کامل تر شده است.
پرچمداران بازسازی طب سنتی در ایران
پرچمداران بازسازی مکتب طبی ایران دانشمندانی چون محمد زکریای رازی، شیخ الرئیس ابوعلی سینا و سید اسماعیل جرجانی بودند که هر کدام حدود یک قرن این وظیفه را به عهده داشتند.
بعد از بازسازی، این طب به نزد غربی ها می رود و حدود ۵ الى ۷ قرن، طب غربیها به وسیله طب بوعلی سینا و دانشمندان دیگر اداره می شد.
چون نفوذ طب طبیعتا یک تسلط فراگیر اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی می آورد لذا بعد از بازگشت دوباره طب از غرب به شرق و ایران، این تفکر هم به همراه آن به ایران آمد که باید طب سنتی ایران را برانداخت.
از آن جهت در سال ۱۶۰۰ میلادی اولین گروه تجاری که نماینده کمپانی هند شرقی و پزشک بودند (همان کمپانی که استعمار هند را اداره می کرد) به منظور براندازی طب سنتی وارد ایران شدند.
۶ سال بعد گروهی از طرف پاپ که آنها هم پزشک بودند، به منظور توسعه مسیحیت در جهان اسلام به ایران آمدند و تلاشی را شروع کردند که حدود ۳۰۰ سال به طول انجامید.
سرانجام در سال ۱۹۱۴ میلادی قانون ضرورت وجود دیپلم طبی (دکترای طبی) از دانشگاه خارجی یا ایرانی وضع شد.
به قول یک مورخ انگلیسی در ایران اذعان دارد که با وضع این قانون میخ براندازی طب سینوی در ایران زده شد.
از سال ۱۹۱۴ تا ۲۰۱۴ میلادی (حدود ۱۰۰ سال) در حال بازسازی این طب از دست رفته هستیم.
طب سنتی در اوایل انقلاب اسلامی ایران
بعد از ۱۰۰ سال با تلاش هایی که از اوایل انقلاب اسلامی در بخش خصوصی و عمومی صورت گرفته است موجب شد تفکری را شکل دهد که در بخش مصلحت نظام پیشنهاداتی مبنی بر ورود مجدد طب سنتی ایرانی به نظام درمانی کشور ارائه گردد.
در نیمه دوم فرودین سال۱۳۹۳توسط مقام معظم رهبری در سیاست بهداشت و درمان کشور بندهایی اضافه شد که ضرورت ورود مجدد طب سنتی به نظام درمان کشور را الزام کرد.
این اتفاق ۵۰ سال پیش در نظام درمان کشور چین افتاد. در آنجا مائو برای احیای طب سنتی کشورش پیش قدم شد ودر قانون اساسی خود الزام کردند که۵۰درصد سهم درمان به طب سنتی و۵۰درصد به طب جدید داده شود.
این قانون موجب شد که طب سنتی در چین احیا شود ودرحال حاضر حدود ۵۰۰ هزار متخصص طب چینی در کشور چین وجود دارد. و در خارج از چین حدود ۶۰۰ هزار نفر متخصص چینی وجود دارد.
با آموزش عمومی می توانیم تمام جامعه مان را از طب سنتی مطلع کنیم تمام مردم تبدیل به طبيب شوند و درون خانه تمام مشکلاتشان را حل کنند؛ منظور از تمام مشکلات، یعنی حدود ۶۰ الی ۷۰ درصد بیماریها که به مطب پزشکان ارجاع داده می شود در درون خانه قابل درمان است.
